Op laboratoria kan ELISA ingezet worden voor het meten van virussen, bacteriën, en toxinen of de antistoffen hiertegen. ELISA is de afkorting van Enzyme-Linked-ImmunoSorbent Assay.  
 
Grote stap voorwaarts
Met het opnemen van de microcystine-bepaling in het nieuwe zwemwaterprotocol 2021 ziet AQUON mogelijkheden om met ELISA op het laboratorium het toxine microcystine aan te tonen in zwemwatermonsters. Dit toxine kan worden aangemaakt door microcystine producerende blauwalgstammen die vooraf zijn geïdentificeerd en gekwantificeerd met de microscoop. De sterke combinatie van microscoopherkenning en ELISA toxine-analyse zorgt voor een grote stap voorwaarts. Van een potentieel toxische naar een reële toxische risico-inschatting. De ELISA-methode is in feite een gerichte toxine-analyse methode van zwemwater, waar tot nu toealleen nog een potentieel toxisch risico werd bepaald.

Verbetering in de testkits
Ruim tien jaar geleden voerden we de ELISA-methode al uit op het laboratorium in Leiden en waren we daar zelfs voor geaccrediteerd. Maar de kwaliteit van de analysekit was destijds niet voldoende, omdat toen niet alle typen microcystines konden worden aangetoond.
De kits zijn in de loop van tien jaar enorm verbeterd en nu zien we ook kans de kwaliteit te borgen met een vergelijkend onderzoek met de LCMS microcystine-analyse van het lopende toxine project benthische blauwalgmatten. Binnen afzienbare periode zal het ook mogelijk zijn om – naast microcystine - met de ELISA-methode overige toxines zoals anatoxine, cylindrospermopsine en saxitoxine in oppervlaktewater aan te tonen.
 
AQUON heeft hiermee alles in huis om haar verregaande deskundigheid op het gebied van blauwalg risico zwemwater analyses te handhaven. Het streven is om  ELISA vanaf voorjaar 2022 aan onze testmethoden toe te voegen. 

Over ELISA ( Enzyme-Linked-ImmunoSorbent Assay)
Het is een test (assay) waarin een antistof reageert (immuno) op een antigeen (bijvoorbeeld microcystine), gebonden aan het plastic oppervlak (sorbent) van testkitcupjes. Om die reactie meetbaar te maken, wordt een enzym gebruikt (vandaar ‘enzyme-linked’) dat een kleurreactie kan opwekken. De kleur wordt dan gemeten bij een specifieke golflengte en vertaald naar een toxine gehalte.